sterfelijk

Jos Nierop

De dood is je ultieme mentor

Meditatie

Je weet dat alle mensen om je heen zullen sterven. Dat is een pijnlijke gedachte, maar het doet je misschien ook meer van ze houden nu ze er nog zijn. Maar ben je je werkelijk bewust van het feit dat de dood jou ook komt halen? Is dat voor jou een geleefde ervaring of een abstract idee?

Afgelopen weekend luisterde ik naar een hoofdstuk uit het boek Geluk zonder voorwaarden van Michael A. Singer. Dit hoofdstuk ging over de dood.

Hoofdstuk 17, in het Engels voorgelezen.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, merkte ik dat dit hoofdstuk echt iets met me had gedaan. Er was een dieper besef dat ik hier tijdelijk op aarde ben, als een bewust levend wezen.

In het licht van het ‘grote plaatje’ ben je hier maar heel even. Terwijl je hier bent, kun je over de aarde lopen en alles ervaren.

En de aarde… dat is een bol die zweeft in het oneindige.

Op een gegeven moment breekt de dag of de nacht aan dat de dood je komt halen. Ze tikt je op de schouder en zegt: ‘het is zover, dit was het voor jou’. Je kunt hiervan schrikken, en verbaasd reageren: ‘nu al? Ik moet echt nog een aantal dingen doen voordat ik met je mee kan gaan. Ik wil afscheid nemen van mijn dierbaren en van dierbare plaatsen.’

De dood lacht: ‘ik heb je het afgelopen jaar alleen al 52 weken gegeven, wat heb je met die weken gedaan? Waarom heb je nu nog een extra week nodig? Je wist dat ik zou komen…’

Je reageert: ‘ik dacht dat het niet belangrijk was.’

besef sterfelijkheid

Wanneer een terminale patiënt nog een laatste keer de kans krijgt om het ziekenhuis uit te gaan om de buitenlucht in te ademen, dan kan dat zorgen voor een diepe ontroering en verwondering. Misschien regent het. Voor een laatste keer kan die persoon de regen op haar huid voelen. Ze kijkt naar de bomen op de parkeerplaats en de wolken in de lucht. Ze kijkt naar de mensen die haar passeren.

De dag nadat ik naar het hoofdstuk had geluisterd werd ik wakker, en ik voelde me net zo. Ik was blij dat ik de kans heb gekregen deze aarde te ervaren, althans, een klein stukje ervan. De dood komt – vaak wat eerder dan verwacht – maar nu nog niet.

Life coaches, guru’s of andere ‘wijze types’ stellen nog weleens de vraag: wat zou je doen als dit je laatste week op aarde was? Deze vraag kwam op mij altijd over als een grappig gedachte-experiment voor mensen die willen genieten van een leuk leven. Maar je kunt de vraag ook wat serieuzer nemen… het zou namelijk écht je laatste week kunnen zijn. Elke dag gaan er mensen naar bed die de volgende dag niet meer wakker worden, ook jongeren.

Dit verhaal klinkt tot nu toe misschien morbide, maar ik beoog juist het tegenovergestelde! Een realistisch en oprecht besef van je sterfelijkheid kan ervoor zorgen dat je écht voelt dat je leeft. Je kunt je focus verschuiven van jouw leven als project (gericht op succes en status) naar de ervaring van de aarde en de mensen die je ontmoet.

Alles wat je bezit is op weg naar anderen. De dood neemt je alles af: je lichaam, je geld, je bezittingen, je werk… Je hoeft dus niet per se te bouwen aan een groots leven in de vorm van huizen, auto’s, succes en erkenning. Je kunt proberen gelukkig te zijn omdat je een levend wezen bent, door alles wat er is al je aandacht te geven.

besef sterfelijkheid

Misschien heb je het gevoel dat je meer nodig hebt. Een belangrijke oorzaak hiervan is dat marketingexperts steeds beter worden in deficit advertising: ze kunnen jou het gevoel geven dat je pas gelukkig kunt zijn wanneer je hun product koopt. Spreek dus met jezelf af dat je niet meer naar reclames kijkt: zet het geluid uit wanneer de reclames op tv beginnen, installeer een browser op je smartphone die reclamevrij is (Adblock), en gebruik deze ook voor YouTube en andere platforms zoals Instagram.

Dus stel dat je zeker weet dat je over een week of een maand gaat sterven. Wat zou je dan doen?

Het is een valkuil deze vraag te beantwoorden met: ik ga nog naar vijf landen op vakantie, naar pretparken, concerten, drugs gebruiken, bungeejumpen en stoppen met werken. Je hoeft niet per se alles anders te doen. Wat je kunt doen, is je ervaring van dit moment verdiepen. Want de realiteit is dat je deze aarde écht tijdelijk ervaart. Denk aan de terminale patiënt die nog één keer naar buiten mag om de regen te voelen op haar huid.

De dood is je ultieme mentor. Wanneer je het moeilijk hebt, denk dan aan de dood. Wanneer je bang bent, herinner jezelf dan aan je sterfelijkheid.

Jos, alsjeblieft, niet zo morbide en serieus. Nogmaals: ik bedoel juist het tegenovergestelde. Ik proost op jouw unieke leven.

Wanneer de dood jou komt halen, wat zeg je dan?