Met dit blog deel ik al jaren mijn verhaal; over de uitdagingen van hoogsensitiviteit en hoogbegaafdheid en de zoektocht naar balans. Dit is een individuele zoektocht, maar bepaalde inzichten kunnen jou zeker helpen. Hieronder vertel ik nogmaals hoe ik herstelde van hevige, chronische lage rugpijn. Inmiddels kan ik dit verhaal stelliger brengen, nu ik al enkele jaren geen last meer heb en intensief sport. Een specifieke behandelaar in Utrecht heeft me het laatste duwtje in de goede richting gegeven.
Het ontstaan van chronische lage rugpijn
Van mijn zevende tot mijn tweeëntwintigste sportte ik veel. Ik liep hard, basketbalde, zwom en voetbalde. Dit verliep zonder al te veel problemen, al had ik wel last gekregen van mijn knie rond mijn zestiende, wat jaren later ‘gewoon’ een jumpers knee bleek te zijn. Ik schrok toen ik door mijn knie zakte en stopte meteen met basketbal. Dit is direct een interessante observatie: de angst voor fysieke klachten was toen al aanwezig.
Rond mijn tweeëntwintigste wilde ik het maken en legde ik erg veel druk op mijzelf. Er was te weinig rust in mijn woonomgeving en mijn professionele en persoonlijke doelen waren te ambitieus. Ik sliep niet genoeg, was te weinig alleen, at niet goed genoeg en te weinig, ik sportte onregelmatig en ik had last van allerlei angsten. Mijn lichaam was hierdoor niet op zijn sterkst. Mijn rug leek wat vast te zitten, mogelijk door het vele intensieve sporten in combinatie met veel stilzitten en het niet doen aan yoga. Regelmatig ging ik op mijn rug liggen om de onderrug ‘los te knakken’.
Op een dag lag ik op mijn rug en gooide ik een been opzij om mijn rug ‘los te knakken’. Ik voelde een milde pijn, alsof er iets verkeerd schoot. Vanuit een initiële angst besloot ik de uren en dagen hierna minder te bewegen. Mijn lichaam had mij beschermd tegen een vreemde beweging en de spieren in mijn lage rug waren tijdelijk verkrampt. Wat ik had moeten doen, is me hier geen zorgen over maken, pijnstillers nemen en blijven bewegen. Ik koos er echter voor veel te gaan liggen, geen pijnstillers te nemen en mank te gaan lopen met pijn. Er ontstond steeds meer verkramping en een disbalans vanwege het scheef lopen.
De link met je mentale gezondheid
Als we bovenstaande situatie goed beschouwen, is de lage rugpijn niet slechts een fysiek probleem. Ik bevond me in een stressvolle situatie, wat al zorgde voor een gespannen lichaam. Ik bewoog weinig en reageerde angstig op de pijn in mijn lage rug. Eigenlijk was de pijn wel fijn voor me, aangezien ik een reden had om veel op bed te liggen en dingen af te zeggen; ik kon herstellen van alle stress en druk. Het probleem was wel dat de verkramping aanhield en dat er een vicieuze cirkel ontstond: de angst en de aandacht voor de pijn hield de pijn in stand. Ik kon uiteindelijk – grofweg – twee jaar niet vrijuit sporten. De pijn was niet langer welkom en maakte me ongelukkig.
Op weg naar herstel
In mijn herstel heb ik een aantal cruciale stappen gezet. In de aanloop naar deze cruciale stappen heb ik vele tientallen fysiotherapie-behandelingen ondergaan. Mijn heupen zijn losser gemaakt, er is tape gebruikt, ik ben naar een expertise-centrum gegaan. Steeds bleef mijn rug verkrampen. In die wanhoop typte ik ‘chronic back pain’ in op YouTube. Dit zijn vanaf toen de belangrijkste stappen naar mijn herstel:
- Het begon met een aantal filmpjes van een jongen die over zijn chronische klachten vertelde. Ik herkende me in zijn verhaal en putte er hoop uit.
- Hij introduceerde TMS (Tension Myositis Syndrome). Het idee is dat allerlei hevige emoties in je onderbewuste zich kunnen uiten in fysieke klachten, als een afleiding van de onderliggen emotionele pijn. Wanneer we inzien dat de fysieke pijn slechts een afleider is, heeft deze pijn geen nut meer en verdwijnt deze. De belangrijkste man achter deze theorie heet John Sarno (1923-2017).
- Mijn interesse was gewekt en ik kocht het boek The Divided Mind van John Sarno. Dit boek geeft je de moed om te geloven dat er wellicht niets serieus mis is met je rug, behalve dan de aanhoudende kramp.
- Vervolgens las ik het boek The Great Pain Deception van Steven Ray Ozanich. Dit boek is wat dikker en geeft een nog vollediger beeld, in tandem met zijn persoonlijk (nogal heftig) verhaal. Hij wist me ervan te overtuigen dat ik kan gaan testen of er iets mis is met mijn rug door te gaan hardlopen. In het boek omschrijft hij in detail hoe hij door de pijn heen rende en week na week merkte dat het steeds beter ging. Als er echt iets mis was, zou hij juist meer klachten moeten krijgen.
- Ik ging hardlopen en de eerste paar keer liep ik mank. Dit was eng en frustrerend. Maar het zorgde vervolgens niet voor ‘schade’. Na een aantal sessies merkte ik dat ik wat vrijer kon lopen. De angst nam af en ik leerde focussen op de delen in mijn lichaam die wel vrij en ontspannen waren. Gedurende een aantal maanden ging ik steeds meer bewegen. Om de mogelijke veroorzaker – emotionele druk – aan te pakken ging ik naar Nienke Feberwee van Emotie als Medicijn in Utrecht. Ik ging op zoek naar innerlijke pijn en huilde veel.
- Het ging steeds beter, maar een á twee jaar later kreeg ik opnieuw last van mijn lage rug. Ik schreef in die periode aan mijn masterscriptie. Ik zat veel en ervoer een hoge druk. Tijdens een potje volleybal merkte ik dat het niet goed ging. Ik wist dat Marc van Nieuwenhuizen een ervaren fysio is, dus ik besloot bij hem een afspraak in te plannen. Hij legde me wat uit over bindweefsel: spanning ergens in je lichaam kun je voelen op een andere plek. Op een gegeven moment werd ik emotioneel, aangezien ik erg bang was dat ik wéér maanden last zou hebben. Een opmerking van hem is me bijgebleven. Hij zei, op z’n Rotterdams: ‘niet zeiken’. Een beetje pijn is prima, wees niet bang, ga lekker bewegen. Hij koos voor een ‘harde, liefdevolle aanpak’. Hij gaf me de moed om opnieuw door de pijn heen te bewegen en na dit herstel was de angst voor 99% weg. Sindsdien ben ik steeds meer gaan sporten en heb ik vrijwel geen last meer. De ‘grap’ is wel dat de klachten verplaatsen naar een ander gebied, in mijn geval mijn nek en hoofd. Dat is precies wat er verwacht wordt vanuit de theorie van TMS. Deze fysieke klachten zijn niet verzonnen en ze doen serieus pijn, maar ze zijn niet ‘ernstig’.
- Zo krijgt de zoektocht steeds opnieuw vorm. Uiteindelijk denk ik dat het belangrijk is niet bang te zijn voor – en je niet dood te staren op – de fysieke klachten. Waar zit de emotionele verkramping en hoe kun je daar ruimte aan geven? Hier is geen quick fix voor – het is het leven zelf.
Meer weten? In deze video’s vertel ik uitgebreider hoe ik herstelde van chronische rugpijn en RSI:
Een fysieke benadering kan geen kwaad
Parallel aan bovenstaande stappen deed ik bijna dagelijks aan yoga voor lage rugpijn (er zijn veel filmpjes te vinden op YouTube). Ik denk dat deze oefeningen eraan hebben bijgedragen dat mijn rug nu goed functioneert. Tegelijk ben ik van mening dat alleen het doen van deze oefeningen niet had gezorgd voor volledig herstel. Maar een fysieke aanpak kan natuurlijk geen kwaad: zorg dat je veel beweegt, weinig zit, yoga doet etc.
Linkjes naar eerdere blogs over dit onderwerp
Ik gun je alle bewegingsvrijheid van de wereld!
Deze pagina bevat één of meerdere affiliate links, meer info hierover lees je hier.
